شعری از روشن سلیمانی

شعری از روشن سلیمانی:

این شعر در حال و هوای زادگاه و محلی سروده شده که هر شخصی به آنجا تعلق خاطر دارد.

در هوایی سروده شده که هر یک از شما را به مکان تولد و یا موطن اصلی ایل و تبار خواهد برد و خاطرات با هم بودن ها وانسانهای قدیمی و مکانهایی  که شما از آنها خاطره دارید را زنده خواهد کرد.

.

 همه جا جور وٍلات مُو بهارٍس خُو نید

بن و کلخُنگ و بلیط کد دارس خُو نید

تمبی و دیمه و مُنگشت و دلا و سالند

هیچ جایی سر گل جور مُنارس خُو نید

کلگ و موسیر و کلوس دم برف و ریواس

ساوه هم جور کُتک مزه انارس خُو نید

بختیاری یکیه بخت ایر یارس بُو

ارکه وایک نبوون هفت و چهارس خُو نید

پیایل و زنگل ایلم همه چی افتو و مه

هیچ کس جور خُمون ایل و توارس خُو نید

پیایل و زنگل گپ جور تفنگ ایلن

ار تفنگی نبووه اسب و سوارس خُو نید

برد شیری سر خاکم بونین ار مُردم

تا نگن پشت سرم برد مزارس خُو نید

بوه مو افتو و مه دام و ددم آستاره

هیچ کس چی مو به دنیا کس و کارس خُو نید

روشن سلیمانی