بمناسبت 3 خرداد سالگرد فتح غرور آفرین خرمشهر بدست سپاه اسلام

روز دوشنبه سوم خرداد ماه 61 کسى نبود که لبخند شادى و سرور بر لب نداشته باشد.

کسى نبود که شورو شوق تمام وجودش را فرانگرفته باشد.

کسى نبود که اشک اشتیاق از دیدگان جارى نسازد و کسى نبود که‏خداوند قادر متعال را شکر نگوید؛ چرا که در چنین روزى فتحى عظیم نصیب لشگریان توحید شده بود و آن،فتح خرمشهر بود.

سوّمین مرحله عملیات پیروز بیت‏المقدس به قصد آزادسازى خرمشهر آغاز گشت.

این عملیات که با رمز »یامحمد بن عبداللَّه« شروع شد در مراحل اولیه، با تصرف پایگاه مرزى کوشک همراه بود، همچنین ضربات‏سخت و هولناکى بر تیپهاى 9 و 238 گارد مرزى دشمن وارد آمد و تعداد کثیرى از مزدوران بعثى به اسارت‏لشکریان جبهه توحید در آمدند که در میان آنها افسران عالیرتبه رژیم بعثى نیز به چشم مى‏خوردند.

به‏دنبال این پیروزى‏هاى بزرگ بود که خاکریزهاى دشمن یکى پس از دیگرى به تصرف قواى اسلام درآمد وفرماندهان مزدور عراقى در اوج وحشت و هراس، پى در پى فرمان عقب نشینى صادر کردند.

در ساعت شش و پانزده دقیقه بامداد روز یکشنبه، دوم خرداد ماه سال 61، سپاهیان اسلام خرمشهر را به‏محاصره خویش درآوردند و دشمن زبون را که راهى جز فرار نداشت با بلندگو دعوت به تسلیم کردند. تإے؛ّّساعت نُه بامداد بیش از پنج هزار نفر از قواى کفر به اسارت رزمندگان اسلام در آمدند.

روز دوشنبه قواى کفر به قصد بازپس گیرى مناطق آزاد شده اقدام به پاتک نمود که با هوشیارى دلاوران‏اسلام این پاتک دفع گردید و تعداد زیادى از قواى صدام کافر کشته و زخمى و بیش از سه هزار نفر دیگر به‏اسارت در آمدند.

الطاف خداوند قادر، پى در پى رزمندگان خداجوى اسلام را فرا مى‏گیرد و این امدادهاى الهى لحظه به لحظه برپیشروى‏ها مى‏افزاید تا اینکه سرانجام پس ازمدتها انتظار، در اوج بهت و ناباورى و سرگیجه دشمنان‏خونخوار اسلام و در کمال امیدوارى مؤمنان به رحمت پروردگار رحیم، خرمشهر آزاد مى‏شود.

یکى ازکسانى که از نزدیک شاهد مراحل مختلف فتح و پیروزى لشکریان حق بوده، در قسمتى از خاطراتش‏لحظات پیشروى و فتح و ظفر را این‏گونه توصیف مى‏کند:

»تدارک آزادى خرمشهر از عملیات بیت‏المقدس پى‏ریزى شده بود، این عملیات ترس و وحشت عجیبى بر دل‏عراقى‏ها افکنده بود.

با وجودى که دشمن براى نگهدارى خرمشهر مرتب دست به ضد حمله مى‏زد، ولى این‏ضد حمله‏ها در اراده پولادین رزمندگان اسلام هیچگونه خللى بوجود نیاورده و دشمن زبون در هر ضد حمله‏با تعداد زیادى کشته و مجروح و از دست دادن مقادیرى مهمات و سلاح به عقب مى‏نشست.

واحد آر – پى – جى 7 سپاهیان اسلام امان دشمن را بریده بود.

در آن روزها همه چیز حکایت از پیروزى بزرگ‏مى‏کرد.

طوفان شوق سراپاى وجود همه رزمندگان را فرا گرفته بود.

هیچ نیرویى قادر نبود در مقابل این‏نیروى الهى ایستادگى کند.

روزها به‏سرعت مى‏گذشتند و فاصله رزمندگان اسلام لحظه به لحظه به خرمشهر کمتر مى‏شد.

مزدوران بعثى‏مى‏خواستند به هر نحو شده خرمشهر را از دست ندهند، چون که مى‏دانستند خرمشهر تعیین کننده‏سرنوشت جنگ است، به همین دلیل در اطراف شهر خاکریزهایى به ارتفاع چند متر احداث کرده بودند وصدام بهترین نفرات خود را به خرمشهر فرستاده بود.

عراق فکر مى‏کرد با مقاومت، کارى از دستش ساخته است.

فرماندهان عراقى مرتب سربازان را تهدیدمى‏کردند که در شهر بمانند، ولى ساعت به ساعت فشار رزمندگان اسلام بر روى مزدوران بیشتر مى‏شد.

لشکریان اسلام قبل از ورود به خرمشهر، شهرک ولى‏عصر را که پس از ورود قواى کفر به مرز شلمچه محل‏استراحت آنان شده بود از لوث وجود صدامیان کثیف پاکسازى کردند و این شهرک عرب‏نشین را از دست‏دشمن خارج ساختند.

نزدیکى‏هاى ظهر، نیروهاى اسلام دسته دسته از شمال شهر وارد خرمشهر شدند و از فلکه راه آهن پا به داخل‏شهر گذاشتند.

جنگ خیابانى و تن به تن آغاز گشت.

عده‏اى از مزدوران هنوز در محوطه بندر و گمرک دفاع مى‏کردند، اما درعرض کمتر از چند ساعت فلکه راه آهن و محوطه‏هاى اطراف کلاً آزاد شد.

همان فلکه‏اى که روزهاى اول مهرماه59 جوانان خرمشهرى در آنجا با کوکتل مولوتف جلوى تانکهاى عراق ایستاده بودند، ولى این دفعه وضع‏فرق مى‏کرد، این دفعه لشکر پیروز و ظفرمند، دلاوران اسلام بودند.

این دفعه لشکریان اسلام با رشادت خوددرسى به صدامیان دادند که هیچوقت خیال تجاوز به میهن اسلامى ایران به سرشان نزند.

یکى از هلیکوپترهاى عراقى که آمده بود از محوطه بندر، فرماندهان عراقى را فرارى دهد، در اثر شلیک‏گلوله‏هاى سلحشوران ایرانى در محوطه بندر سقوط کرد و عده‏اى از مزدوران از ترس، خود را به آب انداخته‏بودند تا از طریق شط به آن سوى مرز فرار کنند.

در بعد از ظهر دوشنبه 3 خرداد ماه، دلاوران اسلام از مسجد جامع خرمشهر صداى اللَّه اکبر را به گوش‏رسانیدند.

از فراز مناره مسجد صداى اذان به آن سوى شهر مى‏رفت و شهرى که 19 ماه در اسارت بود اکنون‏سرود آزادى مى‏خواند و فرزندانش را پس از مدتها دورى در دل خود جاى مى‏داد و اشک شوق مى‏ریخت. دشمنان اسلام و انقلاب با تکیه به محاسبات غلط مادى و غفلت و فراموشى از ماوراى ماده، شهر خرمشهر رافتح ناشدنى مى‏دانستند و مغزهاى کثیفشان جز ذلت و شکست را براى قواى اسلام تخمین نمى‏زد، لیکن باردیگر دست پرمهر و تواناى حضرت حق بر سر این ملّت خداجو قرار گرفت، و همه مخالفان و دشمنان اسلام درسراسر جهان را از بهت و سرگیجه انگشت به دهان ساخت.

امام خمینى1 درباره توجه خاص حضرت حق در فتح خرمشهر و ارتباط این مسأله با جهان ماوراء الطبیعه‏چنین فرمودند:

»فتح خرمشهر، یک مسأله عادى نبود، اینکه پانزده الى بیست هزار نفر به صف براى اسارت بیایند و تسلیم‏شوند، مسأله عادى نیست، بلکه مافوق طبیعت است«.

فتح خرمشهر آنچنان عظیم و سترگ بود که دستگاههاى تبلیغاتى و خبرپراکنى استکبار جهانى را که همیشه‏پیروزیهاى قواى اسلام را ناچیز و وارونه جلوه مى‏دادند، مجبور ساخت تا به این فتح و ظفر بزرگ اعتراف‏نمایند و به نوحه‏سرایى براى رژیم عفلقى عراق بپردازند.

مطبوعات آمریکا اعتراف کردند که:

»پس از برترى ایران، سران نظامى عراق که از قدرت تهاجمى نیروهاى ایرانى حیرت زده شده بودند، پس ازهر حمله ایران بشدت شکست خورده و عقب‏نشینى کردند«.

و نیز اعتراف کردند که:

»آمریکا شکست عراق توسط ایران را خطرى بزرگ تلقى مى‏کند.

مقامات دولت ریگان گفتند: انهدام نیروهاى‏عراقى توسط ایران، براى منافع غرب موقعیتى خطرناک بوجود مى‏آورد«.

فایننشال تایمز نوشت:

»سقوط خرمشهر و اسارت هزاران سرباز عراقى را فقط مى‏توان یک شکست فاجعه‏آمیز دانست، و تحقیرناشى از آن را ارتش بعث عراق نمى‏تواند فراموش کند.

ارتش عراق توانست خرمشهر را پس از یک ماه جنگ شدید و تحمل تلفات سنگین به تصرف خود درآورد، درحالى که ایرانیان پس از یک حمله که کمتر از دو روز بطول انجامید آن را بازپس گرفتند و این عمل علاوه بریک ضربه استراتژیک، از نظر روانى ضربه عظیمى به ارتش عراق وارد کرد.

«

اهمیت فتح خرمشهر

فتح خرمشهر از دو جهت حائز اهمیتى خاص بود:

جهت اول اینکه:

با این پیروزى بزرگ، جنگ وارد مرحله نوینى شد و قواى اسلام با تهاجمات کوبنده خودمرحله به مرحله پیروزیهاى تازه‏اى را به ملت مسلمان ایران و همه ملتهاى مسلمانى که عاشق و شیفته‏انقلاب اسلامى هستند و چشم امید به این نهضت الهى دوخته‏اند، هدیه کرد.

باز شدن بابى جدید بر روى سلحشوران ایران و حملات برق‏آسا و دلاورانه آنها بود که دشمن زبون رادیوانه‏وار به استفاده از سلاح‏هاى شیمیایى مجبور نمود.

دشمن مى‏دانست که این مرحله از جنگ با مراحل‏پیشین، تفاوتى فاحش دارد و یورشهاى سهمگین و بى‏باکانه لشکریان اسلام را هیچ چیز پاسخگو نیست.

این‏درماندگى و بیچارگى باعث شد تا دشمن به سلاحهاى شیمیایى پناه ببرد، و چیزى نگذشت که این سلاح نیزکهنه شد و راهى براى رهایى خصم از دام مرگ و ذلت نگشود.

جهت دوم اینکه:

این فتح عظیم باعث گشت آمریکاى جهانخوار و سایر قدرتهاى استعمارى حساب کار خود رابکنند و از موضع تهاجم و حمله، به موضع دفاع بیفتند.

پیش از این چنین مى‏پنداشتند که نه تنها عراق به‏عنوان ژاندارم منطقه سرگرم نوکرى و خدمتگزارى آنها خواهد بود، بلکه با پیروزى این رژیم دست نشانده‏بر ایران، ژاندارم اصلى منطقه که در اثر انقلاب اسلامى از دست رفته بود، دیگر بار احیا و ابقا خواهد شد.

لیکن پس از فتح خرمشهر، نه تنها اندیشه تصرف ایران از سر آنان پرید، که هول و وحشت سقوط رژیم‏دست نشانده صدام هم سراپاى وجود ناپاکشان را فراگرفت و آنان را وادار کرد که خود را به جهد و تلاش وتکاپو بیندازند تا شاید صدام را از سقوط نجات دهند.

روزنامه فرانسوى لیبراسیون در این باره نوشت:

»پس از بازپس گیرى خرمشهر توسط ایرانیان، بلافاصله آمریکا و اروپا و برخى از کشورهاى منطقه خلیج‏فارس، ابتکارات متعددى را براى پایان دادن به این جنگ به کار گرفتند تا به این ترتیب از سقوط صدام‏جلوگیرى کنند«.

حضرت‏امام‏خمینى(ره) درفرازى ازپیامشان درخصوص آزادى‏خرمشهرچنین‏فرمودند:

». اینجانب با یقین به آنکه:

»ما النصر اِلاّ من عنداللَّه« از فرزندان اسلام و قواى مسلح، که دست قدرت حق ازآستین آنان بیرون آمده، و کشور امام زمان -عج- را از چنگ گرگان آدم خوار، که آلتهایى در دست ابرقدرتان،خصوصاً آمریکاى جهانخوارند، بیرون آورد و نداى اللَّه اکبر را برفراز آن شهر خرم که با دست پلیدجنایتکاران غرب به خون کشیده شد و خونین شهر نام گرفت، تشکر مى‏کنم؛ و آنان فوق تشکر من و امثال من‏هستند.

آنان به یقین مورد تقدیر ناجى بشریت و برپا کننده عدل الهى در سراسر گیتى مى‏باشند.

مبارک‏بادوهزاران مبارک‏باد برشما عزیزان و نور چشمان اسلام این فتح و نصر عظیم.«