فانوس بهادروند – از کتاب غزل خوابگرد

پس از این پس لرزه ی سخت

در سر زمین کف

دریا بهتر که نخندد

نه به روز

و نه در برابر باد

که باد

صوت را به دور دست ها می برد

و باز پس می دهد

به شکل کف .

و اما امروز

در آوریل ۲۰۰۶میلادی

در فروردین ۱۳۸۵شمسی

از واژه ای به واژه ای می گریزیم

تا بگذریم

از میدان بهارستان و خیابان کمال

و کوچه ای گره خورده از خود روهای

متوقف

وساختمان شاید شش مرتبه

انبوه شعرهای دربند که

بدون هیچ صدا

بدون اجازه اشک می ریزند.

آه …شعرهای بی گناهم

سرنوشت شما

به دور از توهم

درگیر سو تفاهمی می نماید

به وسعت لوت

که میان فانوس و برادر آن سوی میز

نهادینه مانده است .