درگذشت دوریس لسینگ، برنده جایزه نوبل ادبی

دوریس لسینگ، نویسنده‌ی بریتانیایی، برنده جایزه ادبی نوبل سال ۲۰۰۷ بود. او در ۲۲ اکتبر ۱۹۱۹ در ایران به دنیا آمد و در زیمبابوه بزرگ شد.

مادر لسینگ پرستار و پدر او افسر ارتش استعماری (colonial army) بریتانیا بود که پس از بازنشستگی به‌علت جراحت در جنگ جهانی اول، در بانک شاهنشاهی ایران در کرمانشاه کار می‌‌کرد. پس از شش سال دوریس به همراه خانواده‌اش به زیمبابوه (رودزیای جنوبی) رفت. وی از ۳۰ سالگی در لندن زندگی کرد.

لسینگ در نوجوانی با رنج و فلاکت مردم، خاصه در کشورهای مستعمره قاره آفریقا آشنا شد. از این طریق تصویرهایی در ذهن او نقش بستند که بعدها در آثارش بازتاب یافتند. مبارزه با بی‌عدالتی اجتماعی و فرهنگ استعماری موضوع‌های مورد توجه لسینگ تا پایان زندگی‌اش بودند.

دوریس لسینگ در اولین رمان خود “ترنم علفزار” که در سال ۱۹۵۰ منتشر شد از نژادپرستی و استثمار بی‌رحمانه در قاره آفریقا می‌گوید. با وجود فشارهای زیاد، او همواره نسبت به انتخاب موضوع‌های اجتماعی در آثار خود وفادار ماند.

او در رمان “دفتر یادداشت طلایی” در سال ۱۹۶۲، که بسیاری آن را بهترین رمان لسینگ ارزیابی کرده‌اند، به موضوع اعاده حقوق زنان پرداخته است. این رمان یکی از رمان‌های محوری ادبیات فمینیستی به شمار می‌رود.

دوریس لسینگ در دوره اول نویسندگی خود عمدتا به مسائل اجتماعی پرداخته، سپس از منظر روانشناختی به موضوع‌ها نگریسته و در دوره‌ی پایانی به عرفان گرویده است.

لسینگ بیش از ۴۰ رمان نوشت و در ۸۸ سالگی بود که جایزه نوبل ادبی را دریافت کرد.

از جمله‌ آثار او می‌توان از “دفتر یادداشت طلایی”، “ازدواج موفق”، “گرسنگی”، “ترنم علفزار”، “خاطرات یک نجات یافته” و “تابستان پیش از تاریکی” نام برد.