بخاطر فرهنگ و زبان کشورمان

بخاطر فرهنگ و زبان کشورمان

درست بنویسیم و درست نوشتن را به همه بیاموزیم

با آموختن قواعد نوشتار زبان فارسی درست بنویسیم

این قواعد از این قرارند:

پیوسته نویسی

در نوشتار زبان فارسی تا آنجا که ممکن است باید پیوسته نوشت زیرا حروف زبان فارسی پیوسته اند نه مانند زبان انگلیسی جدا. پس باید ” ها ” ، ” می ” و ” ــَ ند” ، ” ــُ م ” و تمام ضمیرهائی مثل ”  ـَ ش ” و ” ـَ ت ” همراه با واژه بیایند و نه جدا از آن .در واژه هائی مثل « کتابها، میخورند، آگاهند و هفدهم » بصورت پیوسته درست است و نه جدا بصورت « کتاب ها ، می خورند ،آگاه اند و هفده ام  »که بهیچ وجه قابل توجیه نیست. حتی این روزها دیده میشود که ” دوستش ” را « دوست اش » و “ بشرند” را  « بشراند » مینویسند و همۀ این اشتباهات بخاطر املای نادرستی است که آموزش و پروش به دانش آموزان آموخته است.

نشانۀ « ء » را بصورت « ی » ننویسیم

مثلا « خانۀ من » که به اشتباه « خانه ی من » نوشته میشود.

همزه یکی از حروف زبان فارسی است

با کمک همزه بسیاری از واژه ها را میتوانیم درست بنویسیم مانند ” پروتئین ” یا ” قائم ” و یا ” ارائه ” اما بسیاری از افراد به غلط قایم ، ارایه و حتی پروتیین مینویسند و این اشتباه هم از آموزش غلط ناشی شده است.

طوفان یا توفان ؟

با گسترش سره نویسی جاهلانه ، برخی اندیشمندان! حرف ” ط ” را عربی و ” ت ” را فارسی قلمداد کردند و کمر همت بر حذف « ط » بستند، اما به این موضوع فکر نکردند که « ت » از کدام زبان است؟ از فارسی؟ یا آن هم از عربی است؟ آیا عوض کردن نوشتاری با هزار و چهارصد سال قدمت موجت آشفتگی زبان نمیشود؟

در برخی واژه ها مثل ” تهران ” موفق شدند اما هنوز دربسیاری از واژه ها دو املاء مرسوم است هم با ” ت” و هم ” ط”.حال باید شکل کهن و درست آنها را که با « ط » است بکار برد. پس طوفان و طوس و باطریدرست است و اگر اتاق را همانند تهران تغییر یافته بدانیم از خیر این یکی میگذریم و هر طور شد مینویسیم.