چک و انواع آن

تعریـــــف چـــــک در اصطلاح :

در اصطلاحات عصر ما سند خاصی است از اسناد بازرگانی که به موجب آن، صادرکننده چک، پولی را که نزد دیگری دارد تمام یا بخشی را به سود خود یا ثالث مسترد می دارد . چک سند عادی تجاری در برخی موارد با رعایت اصول آن قابل صدور اجرائیه است. خط و قباله را هم در ایران قدیم چک می خواندند .

اقســــام چـــــک:

1- چک بحواله کرد:
چکی است که نام گیرنده در آن ذکر نشده باشد و او می توان در بانک آن را امضا کرده و وجه آن را بستاند و یا به دیگری انتقال دهد

2- چک بسته Cheque barre:
چکی است که روی آن دو خط کشیده شده باشد؛ و بانک دیگری می تواند آن را دریافت کند و به کسان متفرقه پرداخت نمی گردد

3- چک بی محل:
چکی است که صادرکننده آن پول یا اعتبار نزد محال علیه چک نداشته باشد. اگر پس از تاریخ صدور چک وجه آن را بردارد یا کمتر از مبلغ چک محل داشته باشد باز هم آن چک بی محل به شمار می رود .

4- چک پرداختی Cancelled cheque:
چکی است که بانک وجه آن را به ذینفع پرداخته باشد.

5- چک تضمین شده:
چکی است که یک بانک آن را ظهرنویسی کند. به این ترتیب اداء وجه چک را تضمین کرده است

6- چک در وجه حامل:
چکی است که در آن نوشته می شود در وجه حامل ( به حامل چک ) بپردازید نام شخص معین در آن نوشته نمی شود و هرکس آن را به بانک ارائه و امضاء کند مستحق وصول وجه چک است.

7- چک سفید
چکی است که صادرکننده آن را امضاء می کند بدون ذکر وجه چک؛ در واقع مصداق مفهوم کلی سفید مهر است.

8- چک نقد شده
به معنی چک پرداختی است

9- چک نویس
یعنی سند نویس، محرّر سند، سردفتر کنونی هم چک نویس است.

10- چک وعده دار
چکی است که صادرکننده به محال علیه چک، دستور اداء وجه را در رأس موعدی معین بدهد . مفهوم چک بر آن صادق است.

با تشکر از سرکار خانم سمیرا حاجتی