بچه دی ور ز خو، چنده اخوسی ؟خاک منه سرت ،خو مرگت اویده .کارگری ز سرازیری توبوزون داره ایا بلم و نیم ساعت دی هم ورگرده دی کی اخوی وریستی ؟ اصلا نیخو
بچه دی ور ز خو، چنده اخوسی ؟خاک منه سرت ،خو مرگت اویده .کارگری ز سرازیری توبوزون داره ایا بلم و نیم ساعت دی هم ورگرده دی کی اخوی وریستی ؟
اصلا نیخو بری مدرسه .خوم ادونوم بختت خوسیده .بلند آبو ناشتایته بخور و برو سرایسگاه .امتحانت هم خو نخوندیهی گودوم بخون ، گودی خوندوم ،گودوم بنویس ، گودی نوشتوم .
هی شو و روز با بچل بی صاحاب ول اگردی .بخت پدرم امسال وا رفوزه وابوی ،هل منه سرت یه برزگری و ناتوری هم گیرت نیا .
درده سیاه و مجید منه جونت بزنه ،که هم درس اخونن و هم کمک بوویلسون گایل گوسندونه ظفت اکنن ، اما تو زحمتا بووته به هدر ادی.مو و بووت دلمون خوشه کر داریم .
تنده بخور دی کارگری همالا ارسه و تو هم بس نیرسی .بنیه چطوه اخوره ، تنده با .آدم بدبخت خوس کمک خوس اده ….و این ماجرا ادامه دارد ….
گوشه ای از خاطرات پدرم (بهمن عالیپور بیرگانی ) – با تشکر از سرکار خانم شقایق عالیپور
نظرات